Leigh sendromu nadir görülen bir genetik nörometabolik hastalıktır. Merkezi sinir sisteminin (yani, beyin, omurilik ve optik sinir) dejenerasyonu ile karakterizedir. Leigh sendromunun belirtileri genellikle üç ay ile iki yıl arasında başlar, ancak bazı hastalar birkaç yıl sonrasına kadar belirti ve semptom göstermezler. Belirtiler ilerleyici nörolojik bozulma ile ilişkilidir ve önceden edinilmiş motor becerilerinin kaybı, iştah kaybı, kusma, sinirlilik ve / veya nöbet aktivitesini içerebilir.

Leigh sendromu ilerledikçe, semptomlar ayrıca genel zayıflık, kas tonusu eksikliği (hipotoni) ve solunum ve böbrek fonksiyonlarının bozulmasına neden olabilecek laktik asidoz bölümlerini içerebilir. Genetik olarak belirlenmiş birkaç farklı enzim bozukluğu sendroma neden olabilir. Leigh sendromlu bireylerin çoğu, mitokondriyal solunum zinciri kompleksi veya piruvat dehidrojenaz kompleksi enziminin eksikliği gibi mitokondriyal enerji üretimi kusurlarına sahiptir. Çoğu durumda, Leigh sendromu otozomal resesif bir özellik olarak kalıtsaldır. Bununla birlikte, mitokondriyal bir DNA mutasyonundan dolayı X’e bağlı resesif ve maternal kalıtım, ek aktarım modlarıdır.

Belirtileri

Hızla ilerleyen bir nörolojik hastalık olan klasik Leigh sendromunun (infantil nekrotizan ensefalopati) belirtileri genellikle 3 ay ile 2 yaş arasında başlamaktaadır. Çoğu çocukta, ilk göze çarpan belirti, önceden edinilmiş motor becerilerinin kaybıdır. Erken başlangıçta (yani, 3 ay), baş kontrolünün kaybı ve kötü emme kabiliyeti ilk göze çarpan semptomlar olabilir. Buna derin bir iştah kaybı, tekrarlayan kusma, sinirlilik, sürekli ağlama ve olası nöbet aktivitesi eşlik edebilir. Gelişimsel kilometre taşlarına ulaşmada gecikmeler de meydana gelebilir. Etkilenen bebekler beklenen oranda büyümekte ve kilo alamamaktadır.

Leigh sendromunun başlangıcı çocuklukta daha sonra ise örneğin, 24 ayda, sözcükleri (dizartri) ekleyememe, yürüme veya koşma (ataksi) gibi istekli hareketleri koordine etmede zorluk yaşayabilir. Önceden edinilmiş zihinsel beceriler azalabilir ve zihinsel sakatlık da ortaya çıkabilir. Leigh sendromuyla ilişkili progresif nörolojik bozulma, genel zayıflık, kas tonusu eksikliği (hipotoni), sakarlık, titreme, kas spazmları (spastisite), bacaklarda yavaş hareketler veya tendon reflekslerinin yokluğudur. Daha fazla nörolojik gelişme gecikir.
Laktik asidoz atakları ortaya çıkabilir ve kanda, beyinde ve vücudun diğer dokularında anormal derecede yüksek laktik asit seviyeleri ile karakterize edilir. Periyodik olarak, kandaki karbondioksit seviyeleri de anormal derecede yükselebilir. Laktik asidoz ve hiperkapni, psikomotor regresyona ve solunum, kalp veya böbrek yetmezliğine yol açabilir.

Leigh sendromlu çocuklar genellikle spontan solunumun geçici olarak durdurulması (apne), solunum zorluğu (dispne), anormal hızlı solunum veya anormal solunum paternleri (Cheyne-Stokes) gibi solunum problemleri geliştirir. Bazı bebekler ayrıca yutma zorluğu yaşayabilir. Görme sorunları arasında anormal derecede hızlı göz hareketleri, halsiz göz bebekleri, şaşılık, bazı göz kaslarının felci, gözlerin sinirlerinin bozulması ve körlüğe yol açan görme bozukluğu olabilir.

Leigh sendromu kalbi de etkileyebilir. Bu bozukluğu olan bazı çocuklar, kalbin anormal genişlemesine ve kalbin çeşitli odalarını bölen fibröz zarın genişlemesine sahip olabilir. Merkezi sinir sistemi dışındaki sinirleri etkileyen hastalıklar ortaya çıkabilir ve bu durum kolların ve bacakların ilerleyici zayıflığına neden olabilir.

Leigh sendromunun X’e bağlı infantil formunun semptomları klasik Leigh sendromununkilere benzer. Erişkinliğin başlangıç formundaki Leigh sendromunun semptomları (subakut nekrotizan ensefalomelopati), hastalığın çok nadir görülen bir şeklidir, genellikle ergenlik döneminde veya erken yetişkinlik döneminde başlar. İlk belirtiler genellikle görme ile ilişkilidir ve bulanık sinirin merkezî görsel alanları (merkezi skotoma), renk körlüğünü veya optik sinirin dejenerasyonundan kaynaklanan progresif görme kaybı gibi anormallikleri içerebilir. Hastalıkla ilişkili nörolojik problemler hastalığın bu formunda yavaş ilerler. Yaklaşık 50 yaşında, etkilenen bireyler, istekli hareketleri koordine etmeyi giderek zor bulabilirler.